మీరా, లీనా, తాన్య ముగ్గురు ఒక గుడి కి వెళ్తారు. ఆ గుడిని చూడగానే మీరా కి ఎక్కడో చేసినట్టు అనిపిస్తుంది. ఏమీ అర్థం కాదు ఆ పురాతన శిల్పాలు, ఆ స్తంభాల మీద రాసిన వేద మంత్రాలు చదువుతూ సమయం గాడిచిందే తెలీదు. ఈలోపు సాయంత్రం అయిపోయింది చూస్తే అక్కడ లీనా, తాన్య లేరు భయం తో గట్టిగా అరిచింది యెవరు లేరు. ఒక క్షణం వెనక్కే ఏలా వెళ్లాలి అని చూస్తూ చూస్తూ కళ్లు తిరిగి పడిపోయింది. లేచి చూస్తే తనకు అసలు ఏమీ గుర్తు లేదు.
అధ్యాయం 1 – పిలుపు
నెల్లూరు జిల్లా లోని ఒక చిన్న గ్రామం – పాతకాలపు ఆలయం మధ్యలో…
“లీనా… ఆలయం చాలా పూర్వమైనట్టు అనిపిస్తుంది. ఎప్పుడో ఇదే చోట ఉన్నట్టు అనిపిస్తోంది,” మీరా మౌనంగా అంది.
“ఓహ్ మీరా, నీ ఆర్టిస్టిక్ ఫీలింగ్స్ వచ్చాయ్ ఎంకో. ఇది భయంగా లేదు నాకైతే,” అన్నది తాన్య, సెల్ఫీ తీసుకుంటూ నవ్వింది.
మీరా గుండెల్లో ఏదో భయంకరమైన ఒత్తిడి మొదలైంది. ఆలయ గోడల మీద చెక్కిన శిల్పాలు చూసిన కొద్దీ... ఆ శిల్పాలు తన కలల్లో చూసినట్టే అనిపించాయి.
ఆమె చెంతే ఉన్న పెద్ద నంది విగ్రహాన్ని తాకింది. చలికాలపు రాత్రిలా చల్లగా అనిపించింది. వెనక్కి తిరిగి చూసింది. లీనా… ఎల్లా… ఎవ్వరూ లేరు!
"లీనా!... తాన్య!... నీకు వినిపిస్తుందా?" ఆమె గొంతులో భయం కొట్టుకుంది.
సూర్యాస్తమయం ఆకస్మాత్తుగా వచ్చింది. వెలుతురు కమ్ముకుంటుంది. ఆలయం లోపల ఉన్న వెలుగులు ఒక్కొక్కటిగా తగ్గిపోతున్నాయి.
"ఇక్కడ్నించి బయటకి ఎలా వెళ్తాను?" ఆమె గుండెల్లో ఆవేదన పెరిగింది. అంతలోనే… ఆమె కాళ్లు తూలాయి.
కన్ను చీకటిలోకి లీనమైంది…
---
కొద్ది సేపటి తర్వాత…
మీరా మెలుకువ వచ్చింది. తల నొప్పితో లేచింది.
"ఎక్కడ ఉన్నాను?" ఆమె చుట్టూ చూసింది. ఆలయం వెలుపల ఉన్న చిన్న కొండ కింద పడుంది.
లీనా వచ్చి దగ్గరికి పరుగెత్తింది, “మీరా! నువ్వు బాగున్నావా? ఏమైంది నీకు?”
మీరా లీనాని చూసింది… కానీ… ముఖం గుర్తు పట్టలేకపోయింది.
"నువ్వు ఎవరు?" మీరా మెల్లగా అడిగింది.
అధ్యాయం 2 – మర్చిపోయిన గుర్తులు
ఒక చిన్న ఆసుపత్రి గది...
మీరా కిటికీ వైపు చూస్తూ మౌనంగా కూర్చుంది. ఆమె చెంతన లీనా, ఎల్లా ఉన్నారు.
"నువ్వు నాకు గుర్తు పట్టకపోవడం నన్ను భయపెడుతోంది, మీరా..." అని చప్పగా చెప్పింది లీనా.
"నన్ను నన్నుగా నేను అనిపించడం లేదు... నేనెవరో మరచిపోయినట్టు ఉంది." మీరా ధీమగా అంది.
డాక్టర్ వచ్చి చెక్ చేశాడు. "బాడీలో ఎటువంటి గాయాలు లేవు. కానీ మెమరీ లోపం ఉంది. షాక్ వలన వచ్చినట్లే కనిపిస్తుంది."
అంతలో మీరా తల పట్టుకుని ఆగింది.
"ఒక శిల్పం... ఒక రహస్య ద్వారం... వేదమంత్రాలు... ఎవరో పిలుస్తున్నారు..." ఆమె గుండెలు కొట్టుకుంటూ గబగబా మాట్లాడింది.
లీనా: "ఏంటిది? ఎవరు పిలుస్తున్నారు?"
మీరా: "ఒక ఊహ, కాదు... అది నిజం కావచ్చు. ఆ ఆలయం సాధారణం కాదు. నాకు మునుపు జీవితం గుర్తొస్తుందేమో భయమేస్తోంది."
అతిక్షణం గోడకు చేత్తో ఏదో గుర్తు గీయడం మొదలుపెట్టింది. అది ఆలయంలో తాను చూసిన ప్రతిమకు తగిన చిహ్నం.
ఎల్లా మెల్లగా లీనాను గట్టిగా పిలిచింది:
"ఇది సాంప్రదాయ భాష... ఇది పాతకాలపు తెలుగు కావచ్చు."
అధ్యాయం 3 – ఆలయ ఛాయలు
మీరా ఆసుపత్రి నుంచి డిశ్చార్జ్ అయ్యాక రెండు రోజుల పాటు మౌనంగా, ఒంటరిగా గడిపింది. రాత్రుళ్లు ఆమెను మేల్కొలిపినవి కలలు కాదు… అవి జ్ఞాపకాల ముక్కలు.
ప్రతి కలలో కూడా అదే ఆలయం.
దట్టమైన పొగ, గంభీరమైన శబ్దాలు, మరియు ఒక పురుషుని ధ్వని:
"శాపాన్ని విరగదీయాలి… కాలాన్ని తిప్పాలి…"
---
అదే రోజు సాయంత్రం.
లీనా, మీరాను దగ్గర్లోని సెకండ్ హ్యాండ్ బుక్ స్టోర్ కి తీసుకెళ్లింది. "ఒకసారి ఫోకస్ మళ్లిస్తే బాగుంటుంది," అంది.
అక్కడ… మీరా ఓ పాత పుస్తకం తీసుకుంది. శీర్షిక:
"గుహాల గాధలు – తెలుగు జానపద పురాణాలు"
ఆ పుస్తకంలోని పేజీలో ఉన్న ఒక స్కెచ్ చూసి, ఆమె చేతిలో పుస్తకం జారిపోయింది.
అది ఆ ఆలయం వంటిదే! అదే శిల్పం!
ఆమె గుండె వేగంగా కొట్టుకుంది.
---
పేజీలో ఉంది:
“వైశాఖ పౌర్ణమి రోజున ఆ ఆలయంలో అడుగుపెట్టినవారు... ఒక జీవితాన్ని వదిలి మరొకదాన్ని పొందుతారు. శాపగ్రస్తుడు చక్రాన్ని తిరగబెట్టాలి…”
మీరా: "లీనా... ఇది పౌర్ణమి రోజు కదా?"
లీనా: "అవునమ్మా… అయినా ఇది కేవలం పాత కథ కాదు?"
మీరా కన్నుల్లో ధృఢంగా చూసింది:
"ఇది కథ కాదు. ఇది నాకు జరిగే చరిత్ర."
---
ఆలోచనలలో:
మీరాకు ఒక్క అభిప్రాయం స్పష్టంగా ఉంది —
ఆ ఆలయం ఆమెను వెనక్కు పిలుస్తోంది.
సత్యం తెలుసుకోవడానికి… గతం ఎదుర్కొనడానికి… జీవితాన్ని మార్చడానికి.
అధ్యాయం 4 – తిరిగి ఆ మరిగిన స్థలానికి
మీరా రాత్రంతా నిద్రలేక ఆ పుస్తకంలోని ప్రతి పదాన్ని చదువుతోంది.
ప్రతి వాక్యం ఆమెకి దెయ్యంలా వినిపిస్తోంది:
“శిల్పాన్ని తాకినవాడు ఒక శాపంతో బంధింపబడతాడు.
క్షమాపణ, రక్తం లేదా నిజం ద్వారానే శాపం విరుగుతుంది.”
---
మరుసటి రోజు ఉదయం
మీరా, లీనా, తాన్య కలిసి తిరిగి ఆలయం ఉన్న గ్రామానికి బయలుదేరతారు. ప్రయాణంలో మీరా మౌనంగా ఉంది.
తాన్య అడిగింది: "నీకు నిజంగా అక్కడికి మళ్లీ వెళ్లాలనే ఉందా?"
"నా గతాన్ని తెలుసుకోవాలన్న తపనే నన్ను తీసుకెళ్తోంది," మీరా తేలికగా అంది.
---
గ్రామానికి చేరుకున్న తర్వాత…
వాళ్లకు అక్కడ ఓ వృద్ధ పూజారి గమనించారు. అతను చాలా కాలంగా అదే ఆలయంలో ఉంటున్నాడట.
పూజారి మెల్లగా అన్నాడు:
"ఆ ఆలయం మీది కాదు అమ్మా. అది కాలానికి కూడా చేతిలో పెట్టిన దేవాలయం. నీ కన్నుల్లో నాకు పాతకాలపు మంట కనిపిస్తోంది."
మీరా: "నాకు నా స్వరూపం తెలుసుకోవాలి. అదే నాకు శాంతి."
పూజారి కొంత మౌనం వహించాడు. తరువాత ఓ పురాతన తాళంతో కూడిన తిప్పిన పుస్తకాన్ని ఇచ్చాడు.
"ఈ పుస్తకంలో నీ గమ్యం ఉంది. కానీ జాగ్రత్తగా ఉండు. ప్రతి అడుగు నీ భాగ్యాన్ని నిర్ణయించవచ్చు."
---
ఆలయం గేటు మళ్ళీ తెరుస్తోంది.
అది లోపలికి మీరా ఒక్కతే వెళ్తుంది, ఈసారి భయంతో కాదు — నిజాన్ని ఎదుర్కోవాలనే ధైర్యంతో.
ఆమె నడవగానే గోడల మీద శిల్పాలు కదిలినట్లు అనిపిస్తున్నాయి. ఒక విగ్రహం ముందుకు వచ్చి ఆమెకు వినిపిస్తుంది:
"నువ్వు తిరిగి వచ్చావు. కానీ నువ్వు చివరిసారి వదిలిన వాగ్దానం గుర్తుందా?"
